Stress zonder dat je stress voelt
Stress herken je vaak niet. Het voelt niet aan als stress en het voelt ook niet als drukte of spanning. Je wordt er niet druk van in je hoofd. De symptomen zijn vooral lichamelijk. Maar je kunt er ook emotionele of psychisch last van hebben. Wanneer je de volgende vragen met ja moet beantwoorden is de kans groot dat je slachtoffer bent van je eigen verborgen stress.
- Heb je (wel eens) last van maagpijn?
- Voel je je wat onbestemd en ongedurig?
- Heb je lichamelijke klachten waarvan de dokter niet weet wat het is?
- Heb je last van hoofdpijn?
- Heb je pijn in je schouders en nek?
Verborgen stress is zo erg omdat je het niet voelt.
Als je één of meerdere vragen met ja hebt beantwoord, dan is de kans groot dat je leidt aan verborgen stress. De stress zit in je lichaam zonder dat je het voelt. Het enige dat je weet is dat je je niet goed voelt. Je hebt last van lichamelijke ongemakken, soms zelfs van echte aandoeningen en soms ben je echt heel erg ziek. Verborgen stress voel je alleen omdat je lichamelijke ongemakken hebt. Vaak zijn het zeurende klachten maar de klachten kunnen met het verstrijken van de jaren erger en erger worden.
Ziektes als fibromyalgie, ziekte van Crohn, maagzweren en nog veel meer hebben vaak hun basis in stress en vooral in stress die je niet als stress herkent. Daarom is verborgen stress zo gevaarlijk. Het verlaagt jouw weerstand waardoor je vatbaar wordt voor ziektes en zo veel te langer de verborgen stress woekert, zoveel te zieker je wordt.
Ik was zo ziek!
Jaren geleden kwam ik in een flinke burn-out terecht en voordat ik de burn-out kreeg was ik lichamelijk steeds verder afgetakeld. Ik was heel erg ziek, had diverse aandoeningen waarvoor huisartsen en medisch specialisten geen oplossing hadden, laat staan dat ze wisten wat de oorzaak was.
In die burn-out ben ik mij af gaan vragen of de burn-out en mijn lichamelijke klachten dezelfde oorzaak zouden kunnen hebben. Mijn conclusie was dat ik zelf de oorzaak was van mijn burn-out en ook van mijn lichamelijke klachten. Ik ontdekte dat mijn lichamelijke klachten en de burn-out dezelfde oorzaak had.
Mijn niet verwerkte emoties, mijn belemmerende gedachten-patronen, mijn beperkende overtuigingen en mijn eigen irreële angsten hadden verborgen stress gecreëerd en dat maakte mij zieker en zieker.
Het was geen gemakkelijk proces om mijn eigen angsten te overwinnen, maar toen ik er aan begon en stukje bij beetje minder angstig werd, voelde ik mij steeds beter. Lichamelijk en geestelijk. Ik werd weer een gewoon mens, zonder al die klachten.
Verborgen stress
Ik had het niet in de gaten gehad. Steeds hoorde ik van de medici dat het wellicht tussen de oren zat. Dat ik last had van stress. Maar ik voelde die stress niet. Niets wees er op dat ik stress had. Want stress is immers drukte in je hoofd? Een razende hartslag omdat je targets moet halen? Een knoop in je maag omdat je iets moet doen dat je niet kunt? De spanning die je voelt voordat je iets moeilijks moet doen? Blijkbaar was er nog een andere stress. Een soort stress die zich voor mij verborgen hield. Iedereen die ik hierover sprak hadden ook het gevoel dat ze geen stress hadden, maar ze hadden wel lichamelijke klachten. Mijn burn-out ging vooraf door allerlei lichamelijke klachten en ik merkte dat dit bij meer van mijn lotgenoten speelde. Zij hadden ook niet het gevoel dat ze veel stress hadden. Voor hen was die stress ook verborgen gebleven. Een stress die je niet voelt. Verborgen stress.